Το ακόλουθο κείμενο συντάχθηκε τον Δεκέμβριο του 1989, ενώ ήμουν υπάλληλος της Γ.Γ.Δ.Ε του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και επιδόθηκε- μεταξύ άλλων-και στην τότε πολιτική ηγεσία. Είχε προηγηθεί ένα άλλο συνοπτικότερο κείμενο εν όψει της διεκδίκησης ανάληψης των Ολυμπιακών αγώνων του 1992, το οποίο είχα την αφέλεια να στείλω προς δημοσίευση σε ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών και το οποίο βέβαια δεν δημοσιεύθηκε.
Το φέρνω στη δημοσιότητα πάλι για να δείξω ότι και τότε(20 χρόνια πρίν) υπήρξαν αρκετοί απλοί πολίτες που είχαν διαβλέψει ότι η διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων θα είναι η ταφόπετρα της Ελλάδος.
Λυπάμαι να πω ότι οι διαπιστώσεις και προβλέψεις μου επαληθεύτηκαν. Είθε να μην είχε συμβεί αυτό.
Ολυμπιάδα του 1996
Η ιδέα για την επαναφορά των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα ξεκίνησε από τον Κ.Καραμανλή, ο οποίος πρότεινε την μόνιμη τέλεσή τους στη χώρα μας.
Η ιδέα αυτή είχε ερείσματα στην ιστορία και η αποδοχή της θα ωφελούσε υπό ωρισμένες προϋποθέσεις[1] τη χώρα μας, ενώ θα συνέβαλε ίσως και στην εισαγωγή κάποιων ιδεαλιστικών στοιχείων στους σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες οι οποίοι έχουν πλήρως και αναισχύντως εμπορευματοποιηθεί.
Αλλά οι επίγονοι του Βαρώνου Ντέ Κουμπερτέν[2] που συγκροτούν την "εντιμότατη εταιρεία" σκυλεύσεως του ονόματος και του πνεύματος των Ολυμπιακών αγώνων, την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή(Δ.Ο.Ε.) δηλαδή, απέρριψαν μετά βδελυγμίας την ιδέα αυτή υπό τους χαρμόσυνους αλαλαγμούς και των μετ' αυτών συνευωχουμένων στα απανταχού Ολυμπιακά "συμπόσια" και "αλισβερίσια". Και τούτο θάπρεπε ν' αναμένεται αφού η Δ.Ο.Ε. είναι μιά επιχείρηση που εξετάζει τις υποψηφιότητες των διαφόρων πόλεων με μοναδικό κριτήριο το κέρδος που θ' αποκομίσει από κάθε μιά, ενώ τα μέλη της χρησιμοποιούν και εκμεταλλεύονται "καταλλήλως" την(μυστική) ψήφο τους σ' όλο το διάστημα που προβάλλονται, συζητούνται και παζαρεύονται οι υποψηφιότητες.
Ηδη όμως η αρχική ιδέα είχε κρούσει ευαίσθητες χορδές κάποιων ημετέρων, οι οποίοι με την διορατικότητα και την ισχυρή "όσφρηση" που διαθέτουν, διείδαν πόσα και ποία οφέλη μπορούν ν' αποκομίσουν εμπλεκόμενοι καθ' οιονδήποτε τρόπο στους μηχανισμούς της χρυσοφόρου(και χρυσοβόρου) διοργανώσεως των Ολυμπιακών αγώνων και δεν ήταν δυνατόν να εγκαταλείψουν έτσι άδοξα την μόλις αναφανείσα και πολλά υποσχόμενη προοπτική "Ολυμπιακής πανδαισίας".
Οι ρέκτες αυτοί συμπατριώτες μας, αντιλαμβανόμενοι πλήρως τις "ευαισθησίες" των μελών της Δ.Ο.Ε. εγκατέλειψαν την "ιδέα" για μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα και την μετέτρεψαν σε αίτημα για την τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων του 1996 στην Αθήνα.
Οι πρωτοπόροι αυτής της νέας "ιδέας" και πολλοί καινούργιοι προσήλυτοι, σχεδόν όλοι όσοι είχαν "φωνή" και εξουσία αλλά και ισχυρή "όσφρηση" και "αγνές προθέσεις", ή ισχυρή δόση αφέλειας, δηλαδή πολιτικοί όλων των αποχρώσεων, αθλητικοί "παράγοντες"(με επικεφαλής μέλη του παρ' ημίν παραρτήματος της "εντιμοτάτης εταιρείας" E.O.A.), δημοσιογράφοι, προμηθευτές, εργολάβοι, διαφημιστές και πλήθος επαγγελματιών που ελπίζουν στην δυνατότητα συμμετοχής τους στο "Ολυμπιακό συμπόσιο", ή έστω και στα(πλουσιώτατα) αποφάγια, ανέλαβαν κορυβαντιώντες να μας επιβάλλουν την "ιδέα" αυτή περίπου ως πανάκεια για τα προβλήματα της χώρας αλλά και ως "εθνική υποχρέωση και δικαίωμα".
Οι νεοέλληνες, απογοητευμένοι από την τέλεια παρακμή της κοινωνίας και την διεθνή ανυποληψία μας, με έντονη την ανάγκη ενός,(εύκολου όμως και προπάντων αναίμακτου), υποκατάστατου της ενταφιασθείσης το 1922 αληθινής Μεγάλης Ιδέας, υποκύψαμε στον ορυμαγδό των ανόητων, σαθρών και απατηλών "επιχειρημάτων" που εκτόξευσαν με πρωτοφανή κυνικότητα ή ελαφρότητα, οι ως άνω διαπρύσιοι κήρυκες της αναλήψεως της διοργανώσεως των Ολυμπιακών αγώνων του 1996 και την αποδεχθήκαμε ως "νέα μεγάλη ιδέα".
Ας δούμε όμως αναλυτικότερα αυτούς που με διάφορα κίνητρα ενδιαφέρθηκαν ζωηρά για την επιχείρηση "Ολυμπιάδα 96" και με την εξουσία(ή την δυνατότητα επηρεασμού της) που διέθεταν, μας εξώθησαν σ' αυτήν την ολέθρια περιπέτεια που θα ενταφιάσει οριστικά την ελπίδα για ανάκαμψη της οικονομίας μας και για ορθολογική ανάπτυξη της πατρίδας μας.
Οι πολιτικοί που απαξιούσαν πάντα ν' ασχοληθούν με τ' αθλητικά πράγματα, οσφρανθέντες ποικίλα οφέλη εμφανίστηκαν ως θερμοί κήρυκες της Ολυμπιακής πανηγύρεως, προεξόφλησαν τη συγκατάθεσή μας σ' αυτό που οι ίδιοι ονόμασαν "νέα μεγάλη ιδέα" και μας δέσμευσαν με το ομόφωνο ψήφισμα της Βουλής το 1986 και την υποβολή της υποψηφιότητος της Αθήνας, χωρίς να σταθμίσουν τις δυνατότητές μας και τις συνέπειες της διοργανώσεως τέτοιων περίπλοκων και δαπανηρών "πανηγύρεων" και ενώ γνώριζαν ότι καμμία μελέτη δεν είχε συνταχθεί και κανένα στοιχείο δεν δικαιολογούσε την ανάληψη αυτής της καταστροφικής για την πατρίδα μας επιχειρήσεως.
Αστέρες της πολιτικής που υπό άλλες περιστάσεις θα θεωρούσαν ανάξιο της υψηλότητός των το αρμόδιο για την Ολυμπιάδα Υπουργείο, εφόρμησαν λαύροι προς κατάληψή του, προβαλλόμενοι οψίμως και ως λάτρεις του αθλητισμού και θαυμαστές του Ολυμπιακού πνεύματος.
Αρκεί να παρακολουθήσει κάποιος την σκληρότατη και υπόγεια μάχη που διεξάγεται για την κατάληψη θέσεων απ' ευθείας από τους πολιτικούς ή από ανθρώπους τους στο αρμόδιο για την Ολυμπιάδα Υπουργείο, τις υπηρεσίες και τον οργανισμό "Αθήνα 96" για να κατανοήσει ποιά είναι τα ευγενή κίνητρα πολλών από αυτούς τους όψιμους "φιλάθλους".
Επειδή η ομοθυμία των πολιτικών μας στο θέμα της αναλήψεως της διοργανώσεως των Ολυμπιακών αγώνων ίσως θεωρηθεί ως ένδειξη υψηλού πατριωτικού φρονήματος, πρέπει να επισημάνω ότι ουδαμώς συντρέχει τοιαύτη περίπτωσις. Απλώς, καθώς στην πολιτική όλα είναι ρευστά, η αβεβαιότητα για το ποιός, πότε και πόσο θα κυβερνά τότε που θα ανάψει η φλόγα στο Ολυμπιακό στάδιο, είναι αυτή που δημιούργησε και συντηρεί αυτήν την σπάνια ομοθυμία των πολιτικών μας, τονώνει τον ζήλο τους και προκαλεί ρίγη "συγκινήσεως" σ' εκείνους που οραματίζονται τον εαυτό τους να εκτελεί και να εγκαινιάζει έργα και προπάντων να κηρύσσει την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων.
Τα μέλη της Ε.Ο.Α. οι οποίοι είχαν ως υψίστη ενασχόληση και ικανοποίηση την συμμετοχή τους(κάθε τέσσερα χρόνια), στην παρέλαση της τελετής ενάρξεως των Ολυμπιακών αγώνων και των οποίων η δημόσια παρουσία είναι δυσδιάκριτη ακόμη και τώρα που οι Ολυμπιακοί αγώνες βρίσκονται στο επίκεντρο της ζωής μας, είδαν στους αγώνες αυτούς την μοναδική ευκαιρία ν' αναδυθούν από την αφάνεια για μιά τουλάχιστον πενταετία, να έχουν λόγο στα θέματα που άπτονται της διαχειρίσεως τεραστίων κονδυλίων κ.λ.π.
Εργολάβοι, μελετητές, προμηθευτές, διαφημιστές, διαφημιζόμενοι και λοιποί επαγγελματίες, είδαν την Ολυμπιάδα του 1996 σαν χρυσοτόκο όρνιθα και ετοίμασαν τα καλάθια τους για την συλλογή των χρυσών ωών.
Και ενώ είναι πιθανόν να μη γίνει δεκτή από την Δ.Ο.Ε. η αίτηση της Αθήνας στις 18-9-1990 στο Τόκυο, τα έργα και η διαφημιστική εκστρατεία έχουν ήδη αρχίσει και έχουν δαπανηθεί σημαντικά ποσά.
Μερικοί έλαβαν ήδη μερίδιο από τα έργα και από τα κονδύλια της διαφημιστικής εκστρατείας, ενώ άλλοι κατέλαβαν συγχρόνως και θέσεις από τις οποίες θα χειριστούν σημαντικά κονδύλια ή/και θα έχουν έντονη προβολή.
Χαρακτηριστική περίπτωση συνδυασμού και των δύο περιπτώσεων είναι ο αντιπρόεδρος του "Οργανισμού των Ολυμπιακών αγώνων" και συνιδιοκτήτης μεγάλης τεχνικής εταιρείας η οποία ανέλαβε και εκτελεί ήδη έργα της Ολυμπιάδος, γεγονός που σε άλλες εποχές θα εθεωρείτο ασυμβίβαστο.
Θα ήταν αφελές ν' αναζητήσουμε διαφορετική νοοτροπία από τους ανωτέρω στυλοβάτες και γνήσιους εκφραστές της εμποροκρατικής, υλιστικής και ατομιστικής κοινωνίας μας, όταν δημόσιοι λειτουργοί και πνευματικοί άνθρωποι δεν είχαν την εθνική ευαισθησία και τη γενναιότητα ν' αντιταχθούν στην καταστροφική αυτή περιπέτεια.
Δεν πρέπει να παραλείψουμε από τη χορεία των ενδιαφερομένων για τους αγώνες και διάφορες αλλοδαπές επιχειρήσεις οι οποίες προσδοκούν ν' αναλάβουν ένα μεγάλο μέρος από εξειδικευμένα έργα και υπηρεσίες, έναντι απ' ευθείας χρηματικού ανταλλάγματος, ή με το σύστημα της αντιπαροχής. Οι επιχειρήσεις αυτές πιέζουν τις κυβερνήσεις των χωρών τους να συνηγορήσουν υπέρ της αναθέσεως των Ολυμπιακών αγώνων του 96 στην Αθήνα κι' έτσι συμβάλλουν κι αυτές στην πορεία της χώρας μας προς τον Ζάλογγο.
Οι ιδιοκτήτες και οι "λειτουργοί" των μέσων πληροφορήσεως διέθεσαν και χειρίστηκαν τους διαύλους μέσα από τους οποίους διοχετεύθηκαν όλα τα(δικά τους και όσα τους διοχέτευαν οι άλλοι ενδιαφερόμενοι), σαθρά και ανόητα επιχειρήματα και τα αθεμελίωτα ή ψευδή στοιχεία, για την παραπλάνηση και εξαπάτηση των αναγνωστών, ακροατών και θεατών προκειμένου να εξωθηθούν αυτοί στην άκριτη αποδοχή της "νέας μεγάλης ιδέας". Οι κάτοχοι και χειριστές των μέσων πληροφορήσεως των οποίων η συμμετοχή στην επιχείρηση "Ολυμπιάδα 1996" είναι αναγκαία, θ' αποκτήσουν σημαντικό μερίδιο από τον πακτωλό των χρημάτων που θα ρεύσει προς τα μέσα πληροφορήσεως,(κατ' αρχήν εκτιμώνται σε 25 δισ.δρχ.) και θ' αυξήσουν ακόμη περισσότερο την ήδη υψηλή κοινωνική προβολή τους.
Είναι θλιβερό όμως ότι στη ελεεινή αυτή εκστρατεία παραπλανήσεως και εξαπατήσεως του κοινού, συμφύρονται και συμπορεύονται επιχειρηματολογούντες και αθλητικολογούντες επώνυμοι πολιτικοί, άνθρωποι του πνεύματος και βαρύγδουπα ονόματα της "σοβαρής" δημοσιογραφίας μαζί με τα σμήνη των κατ' ευφημισμόν αποκαλουμένων "αθλητικών συντακτών", οι οποίοι τα τελευταία χρόνια(όταν τα αθλητικά θεάματα έγιναν κυρίαρχο εναλλακτικό στοιχείο της πολιτικής), επληθύνθησαν και απέκτησαν εισοδήματα, κοινωνική προβολή και κύρος, αντιστρόφως ανάλογα του πτωχού έως ανύπαρκτου μορφωτικού επιπέδου των.
Οι ως άνω ποικίλων ιδιοτήτων και κινήτρων πρωτεργάτες, υπέρμαχοι και προπαγανδιστές της "νέας μεγάλης ιδέας" δεν χειρίστηκαν το θέμα της διοργανώσεως των Ολυμπιακών αγώνων του 1996 στην Αθήνα με πατριωτισμό, λογική και εντιμότητα.
Αρχικά το θέμα εμφανίστηκε ως ιδέα, ως όραμα, ως πρόταση.
Μόλις οι ανωτέρω(για τους λόγους που ήδη έχω εκθέσει), υιοθέτησαν την "ιδέα", επέτυχαν με την μονομερή χρήση των μέσων πληροφορήσεως και την άσκηση βάναυσης προπαγάνδας να μεταβληθεί το "όραμα" σε σφοδρή επιθυμία των Ελλήνων και να εμφανισθεί ως συμφέρουσα από πάσης απόψεως "επιχείρηση".
Για να τηρηθούν όμως και τα προσχήματα, προβλήθηκαν και τ' ακόλουθα "επιχειρήματα" υπέρ της αναλήψεως της διοργανώσεως των Ολυμπιακών αγώνων του 1996:
· έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα και "ιερό χρέος" ν' αναλάβουμε την Ολυμπιάδα του 1996,
· η τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων στη χώρα μας θ' αποτελέσει την αφετηρία του εξαγνισμού των,
· με την τέλεσή τους στην Αθήνα θα έχουμε οικονομικά, πολιτικά και αθλητικά οφέλη,
· θα ωφεληθεί η πρωτεύουσα από τα έργα που θα εκτελεσθούν ή θα επισπευσθούν λόγω της Ολυμπιάδος.
Κανείς δεν τόλμησε ν' αναφερθεί σε μελέτες από τις οποίες να προκύπτει η βασιμότης αυτών των επιχειρημάτων διότι δεν υπήρχαν τέτοιες μελέτες, αλλά και διότι γνώριζαν ότι αν συνετάσσοντο, θα έδιναν αποτελέσματα αντίθετα από εκείνα που με τόση δολιότητα παρουσίασαν ως αληθή οι εν λόγω υπέρμαχοι της "νέας μεγάλης ιδέας".
Είναι γνωστό ότι ενώ το θέμα των Ολυμπιακών αγώνων του 1996 ανακινήθηκε από το 1980, η πρώτη χρηματοοικονομική μελέτη σκοπιμότητος συντάχθηκε το 1989 και ότι ένα από τα σοβαρότερα επιχειρήματα που επικαλέσθηκαν για ν' αποσπάσουν την ομόθυμη συμμετοχή του Ελληνικού λαού, το περί οικονομικού οφέλους, διαψεύστηκε από τους ίδιους που το είχαν διατυμπανίσει.
Ας δούμε όμως τα "επιχειρήματα" που προβλήθηκαν.
Κατ' αρχήν, για ποιούς "Ολυμπιακούς" αγώνες μιλάμε;
Και για ποιό "ιερό χρέος" πρόκειται;
Πρέπει να επαναλάβουμε(παρ' ότι είναι παγκοίνως γνωστό), ότι οι σύγχρονοι "Ολυμπιακοί" αγώνες το μόνο κοινό που έχουν με τους Ολυμπιακούς της αρχαιότητας είναι το όνομα, το οποίο μάλιστα είναι κατοχυρωμένο υπέρ της Δ.Ο.Ε. ωσάν να επρόκειτο για(ή μήπως είναι πράγματι), εμπορικό προϊόν[3].
Για λόγους που δεν είναι πρόσφορο ν' αναλυθούν εδώ, οι σύγχρονοι "Ολυμπιακοί" αγώνες έχουν εξελιχθεί σ' ένα παγκόσμιο οικονομικό πανηγύρι με ιδεολογικές και ρατσιστικές προεκτάσεις όπου, μέσα από τον άνισο συναγωνισμό και την προβολή της υπεροχής των ίδιων πάντα εθνικών ομάδων που περιλαμβάνουν αθλητές-ρομπότ με επιδόσεις απλησίαστες στους αθλητές των περισσοτέρων χωρών του κόσμου, διαφημίζονται με αστρονομικά ανταλλάγματα διάφορα αγαθά και προβάλλεται η ανωτερότητα κάποιων κοινωνικοπολιτικών συστημάτων ή κάποιων εθνών.
Είναι γνωστά τα τεράστια ποσά που διακινούνται, αλλά για να έχουμε μια πρόσφατη εικόνα αρκεί να θυμίσουμε ότι για την Ολυμπιάδα της Μόσχας(1980), δαπανήθηκαν 9 δισ.δολλάρια ενώ η Δ.Ο.Ε. εισέπραξε ως μερίδιο από τα έσοδα των αγώνων του Λός Αντζελες το ποσόν των 53,3 δίσ. δρχ.
Πρέπει ακόμη(για να μυηθούμε στο "φίλαθλο και αγνό πνεύμα" που περιβάλλει τις δραστηριότητες της Δ.Ο.Ε. και τους κινούμενους γύρω από τους "Ολυμπιακούς" αγώνες), να παραπέμψουμε σε διάφορα δημοσιεύματα σχετικά με τα παιγνίδια παρασκηνίων που αναπτύχθηκαν στην ψηφοφορία της Λωζάνης το 1986 για την επιλογή της διοργανώτριας πόλεως των Ολυμπιακών αγώνων του 1992.
Διαβάσαμε λοιπόν στον τύπο ότι οι ενδιαφερόμενες για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1992 χώρες, δαπάνησαν φανερά μέν 100 εκατομμύρια δολλάρια για την προβολή της ικανότητός των να διοργανώσουν τους αγώνες αυτούς, προσφέροντας μεταξύ των άλλων δώρα, γεύματα, ταξίδια κ.λπ. σε δημοσιογράφους, κρυφά δέ, άγνωστα ποσά για δωροδοκίες μελών της Δ.Ο.Ε. και άλλων "παραγόντων".
Αυτούς λοιπόν τους "Ολυμπιακούς" αγώνες έχουμε ιερό χρέος ν' αναλάβουμε ;
Αυτές τις "δημόσιες σχέσεις" θ' αναπτύξουμε για να μας τους αναθέσουν ;
Ακριβώς όμως το ιερό χρέος που έχουμε απέναντι στην Ολυμπιακή ιδέα, είναι να μή προστρέξουμε στους "φιλάθλους" της Δ.Ο.Ε. και να μή φέρουμε ποτέ στη χώρα μας(και ιδίως στην Ολυμπία), τέτοια "αθλητικά πανηγύρια".
Απ' όσα προεξετέθησαν προκύπτει εναργώς η πλήρης αλλοίωση και εμπορευματοποίηση των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων. Είναι αφελές να ελπίζει κανείς ότι παρεμβάλλοντας κάποιες πολιτιστικές εκδηλώσεις, επισκέψεις στους Δελφούς, στην Ολυμπία κ.λ.π. κατά την τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα θα δώσουμε το έναυσμα για τον εξαγνισμό τους. Η προβολή αυτού του επιχειρήματος είναι πράξη εσχάτης υποκρισίας αφού εμείς, οι υπέρμαχοι του αγνού Ολυμπιακού πνεύματος και κήρυκες του εξαγνισμού των αγώνων, έχουμε ήδη χρησιμοποιήσει τις ίδιες πονηρές και ανέντιμες μεθόδους για να λάβουμε το χρίσμα από την Δ.Ο.Ε.
Έχω τη βεβαιότητα ότι τα δύο πρώτα επιχειρήματα χρησιμοποιήθηκαν για να παγιδεύσουν τους αισθαντικούς, τους αρχαιολάτρεις αλλά και τους αιθεροβάμονες και αφελείς συμπατριώτες μας.
Εν πάσει περιπτώσει όμως εκτός των άλλων είναι και ασεβές να προβάλλονται τέτοια επιχειρήματα από πρόσωπα που γνωρίζουν μόνον τον κερδώο Ερμή και δεν έχουν καμμία σχέση με το πνεύμα, ιδίως δέ με το Ολυμπιακό πνεύμα.
Αφού προσγειωθούμε όμως στην άθλια πραγματικότητα και πάψουμε να μιλάμε για "ιερό χρέος", "εξαγνισμό των αγώνων" κ.λπ. άς δούμε και την υλιστική πλευρά, δηλαδή αν μπορεί να προκύψουν τα Οικονομικά, Πολιτικά, Αθλητικά, Πολεοδομικά κ.λπ. οφέλη που λένε κάποιοι ότι θ' αποκομίσει η χώρα μας από μια τέτοια διοργάνωση.
1. Οικονομικά οφέλη
Ήδη τώρα, οι ίδιοι που δολίως εξασφάλισαν την αφασία όλων της, κυρίως με την προβολή επί σειράν ετών του επιχειρήματος της κερδοφόρου Ολυμπιάδος, ανήρεσαν το εν γνώσει της ψευδές επιχείρημα και της πληροφορούν χωρίς αιδώ ότι, όχι μόνον δεν θα έχουμε οικονομικό όφελος αλλά θα έχουμε παθητικό 250 δισεκατομμυρίων δρχ.. Αν ληφθεί υπόψιν ότι η αρχική εκτίμηση των φωστήρων της Ε.Ο.Α. για το κόστος της Ολυμπιάδος ήταν 150 δις.δρχ. ενώ τώρα προβλέπεται να ανέλθει σε 1,5 τρισεκατομμύριο δρχ., ευλόγως μπορούμε να υποθέσουμε ότι και το ύψος της προβλεπόμενης ζημίας θα είναι ανάλογο.
Αν τυχόν έχουμε την ατυχία να μας ανατεθεί η διοργάνωση αυτή θα υποθηκεύσουμε μέχρι χρεωκοπίας την οικονομία μας.
Παρ’ ότι η ομολογία της απάτης αναιρεί της διάφορες ανοησίες που την συνόδευαν, αξίζει να σχολιασθεί η περίπτωση των Ολυμπιακών αγώνων του Λός Αντζελες που χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα για να στηριχθεί το απατηλό επιχείρημα της Ε.Ο.Α. και των άλλων προπαγανδιστών του δήθεν κερδοφόρου της Ολυμπιάδος του 1996.
Έως σήμερα μόνο το Λός Αντζελες ως πόλις(και όχι οι Η.Π.Α. ως χώρα), κατόρθωσε να έχει κέρδος από διοργάνωση Ολυμπιακών αγώνων και όλοι γνωρίζουν κατά ποίον τρόπον.
¨ Το Λός Αντζελες είχε έτοιμη τεράστια αθλητική και πάσης φύσεως υποδομή. Γι αυτό δεν έγινε σχεδόν κανένα αθλητικό ή άλλο έργο και οι συνολικές δαπάνες του Δήμου που έφθασαν μόλις στο μισό δις.δολλάρια σε τιμές του 1984, ανεφέροντο κυρίως σε μισθούς προσωπικού, έξοδα ασφαλείας κ.λπ. (σύγκρινε με τη ζημία 1 δις.δολ. του Μόντρεαλ σε τιμές του 1976 και τη δαπάνη των 9 δις.δολ. της Μόσχας σε τιμές του 1980) ,
¨ Ο Δήμος του Λός Αντζελες ανέθεσε την διοργάνωση των αγώνων σε επιτροπή ιδιωτών οι οποίοι ανέλαβαν και τον κίνδυνο πιθανής οικονομικής ζημίας. Η επιτροπή, με το κίνητρο του κέρδους αλλά και τον φόβο της ζημίας, εφήρμοσε σε της μεγάλη και πλουσιώτατη χώρα πρωτότυπες και της εφαρμόσιμες αλλού μεθόδους προσελκύσεως δολλαρίων,(πώληση Ολυμπιακής φλόγας κ.λπ.), κατορθώνοντας να καταστήσει κερδοφόρα τη διοργάνωση, για την πόλη.
Πιστεύει κανείς ότι είναι δυνατόν οποιαδήποτε άλλη χώρα να μιμηθεί σε τέτοιου είδους «μπίζνες» της Αμερικανούς;
Κι έχει καμμία άλλη πόλη έτοιμη την υποδομή του Λός Αντζελες;
Το ενεργητικό που πέτυχε η πόλις του Λός Αντζελες δεν πρέπει να συγχέεται, της δολίως προσπαθούν να της πείσουν, με της οικονομικές συνέπειες των αγώνων της Η.Π.Α. συνολικά, διότι το μέγιστο μέρος των εσόδων του Λός Αντζελες προήλθε από της της της Αμερικανούς,(εταιρίες και απλούς πολίτες), δηλαδή απλώς έγινε εσωτερική μετακίνηση πλούτου.
Αν συγκριθούν οι δαπάνες της Ολυμπιάδος με τα έσοδα που είχε το Λός Αντζελες από της χώρες(πλήν των Η.Π.Α), θ’ αποδειχθεί ότι και αυτή η διοργάνωση ήταν σε εθνικό επίπεδο παθητική(της ήταν της οι προηγούμενες και της θα είναι όλες οι επόμενες), παρ’ ότι οι Η.Π.Α. διαθέτουν την τεχνολογία και τα μέσα που της επιτρέπουν να έχουν την μικρότερη διαρροή συναλλάγματος από κάθε άλλη χώρα.
Αρκετά λοιπόν με τον μύθο της κερδοφόρου Ολυμπιάδος.
2. Πολιτικά οφέλη
Ελέχθη ότι η χώρα μας θα είναι στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος πρίν και κατά τη διάρκεια της Ολυμπιάδος και συνεπώς θα μπορεί ν’ αποκομίσει οφέλη που έχουν σχέση με τα εθνικά μας θέματα (Αιγαίο, Κυπριακό κ.λ.π.).
Πρόκειται βέβαια για παιδαριώδη συλλογισμό και δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα άλλης χώρας για να ενισχύσει τέτοια προσδοκία. Αντιθέτως χώρες μικρές και φτωχές(ολίγον ή περισσότερο από τη χώρα μας), που θέλησαν να προσφέρουν την Ολυμπιακή ψυχαγωγία στην οικουμένη, έγιναν αντικείμενο χλεύης μάλλον παρά επαίνου(βλέπε Μεξικό, Κορέα).
Είναι γνωστό ότι το πρόγραμμα των πάσης φύσεως εκδηλώσεων το χαράσσει και το περιφρουρεί η Δ.Ο.Ε. ώστε οι εκδηλώσεις να περιορίζονται αυστηρώς σε άχρωμα πολιτικώς πλαίσια. Συνεπώς δεν είναι δυνατόν να παρεισφρήσει οποιαδήποτε εκδήλωση, ή να μεταδοθεί μήνυμα με πολιτική χροιά.
Αν πάλι οι εφευρέτες του επιχειρήματος αυτού εννοούν ότι «θ’ ακουστεί» το όνομα της Ελλάδος με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων και απλώς με το άκουσμα αυτό θα έχουμε πολιτικό όφελος, προφανώς παραλογίζονται, διότι η Ελλάδα είναι πολύ γνωστή σ’ όλο τον κόσμο από την ιστορία της, χωρίς τούτο από μόνο του να έχει συμβάλλει στην προστασία των συμφερόντων της.
3. Αθλητικά οφέλη
Όσο για τα αθλητικά οφέλη που επαγγέλλονται οι αθλητικογράφοι μας και διάφοροι οψίμως αθλητικολογούντες, δεν θα προκύψουν βέβαια αυτομάτως επειδή θα δούμε από κοντά τους ξένους υπεραθλητές, ούτε διότι θ' αποκτήσουμε μεγάλες αθλητικές εγκαταστάσεις.
Ο αθλητισμός δεν προάγεται μόνο με τις εγκαταστάσεις και τις μεγάλες διεθνείς συναντήσεις, αλλά κυρίως με την προσέλκυση των νέων στους στίβους και τα γυμναστήρια κι αυτό συνδέεται άμεσα με τη θέση των νέων στην κοινωνία μας και τις αρχές και τις αξίες αυτής της κοινωνίας. Και είναι γνωστό ότι δεν υπάρχουν πλέον αξίες και αρχές στην κοινωνία μας που να συμβάλλουν στην ανάπτυξη φιλάθλου πνεύματος στη νεολαία μας.
Εξ άλλου είναι γνωστό ότι τα τελευταία 15 χρόνια οι αθλητικές εγκαταστάσεις μας σ' όλη τη χώρα έχουν πολλαπλασιαστεί, αλλά εξακολουθεί όπως και πρίν να υπάρχει μικρός αριθμός αθλούμενων νέων και χαμηλό επίπεδο επιδόσεων.
4 . Πολεοδομικά οφέλη
Ελέχθη με περισσό θράσος ότι τα έργα της Ολυμπιάδος,(ή μερικά απ' αυτά), θ' απαλύνουν τα προβλήματα των Αθηνών και θ' αναμορφώσουν το πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας.
Πρόκειται για πλήρη διαστροφή της πραγματικότητος, διότι το αντίθετο ακριβώς θα συμβεί.
Τα έργα που έχουν ενταχθεί ως αναγκαία στον προϋπολογισμό της διοργανώσεως των Ολυμπιακών αγώνων είναι,
· τα στάδια, το κλειστό κολυμβητήριο, το ποδηλατοδρόμιο, το κλειστό γυμναστήριο, τα γήπεδα τέννις, το κλειστό γυμναστήριο πάλης κ.λπ. που κατασκευάζονται ήδη ή θα κατασκευασθούν στην Καλογρέζα,
· το Ολυμπιακό Ιππικό κέντρο στο Τατόϊ,
· το Ολυμπιακό κέντρο τοξοβολίας στο Χαϊδάρι ή στο Τατόϊ,
· το κέντρο κωπηλασίας κανόε-καγιάκ στην περιοχή Σχοινιά- Μαραθώνα,
· τα Ολυμπιακά χωριά
· το συνεδριακό κέντρο στον χώρο του σημερινού Ιπποδρόμου κ.λπ.
Ολ' αυτά εξυπηρετούν αποκλειστικά την Ολυμπιάδα και είναι βέβαιο ότι η συσσώρευση αυτών των νέων έργων και δραστηριοτήτων στο υπερκορεσμένο πολεοδομικό συγκρότημα των Αθηνών θα μειώσει σημαντικά τους ελάχιστους πλέον ελεύθερους χώρους του, θα προσθέσει κυκλοφοριακό φόρτο και ρύπους και θα καταστήσει ανέφικτη πλέον την απολύτως αναγκαία για την επιβίωση της Αθήνας(αλλά και της πατρίδος μας) αποκέντρωση.
Ακόμη όμως και τα έργα που έχουν χαρακτηρισθεί ως "επιθυμητά" όπως το Μετρό, η λεωφόρος Σταυρού-Ελευσίνος και το αεροδρόμιο των Σπάτων, ή, απ' αυτά που έχουν χαρακτηρισθεί ως "αναγκαία", τα δύο Ολυμπιακά χωριά στο Τατόϊ και στην Καλογρέζα και ο συρρικνωμένος "Ολυμπιακός δακτύλιος", δεν πρόκειται να λύσουν ή ν' απαλύνουν το πρόβλημα του πολεοδομικού συγκροτήματος των Αθηνών διότι κάθε έργο που διευκολύνει την συγκέντρωση και άλλων δραστηριοτήτων σ' αυτό απομακρύνει την δυνατότητα αποκεντρώσεως και συμβάλλει έτσι στον βέβαιο θάνατό του.
Ας εξετάσουμε τέλος τις δυνατότητές μας για την αντιμετώπιση των δαπανών και των τεχνικών προβλημάτων και τις συνέπειες από την ανάληψη αυτής της διοργανώσεως.
Οι αρμόδιοι δήλωσαν αρχικά ότι η δαπάνη για την διοργάνωση της Ολυμπιάδος θ' ανέλθει σε 150 δισεκατομμύρια δρχ., ήδη όμως αναφέρονται ποσά δεκαπλάσια.
Θεωρώ βέβαιο ότι η απαιτούμενη δαπάνη είναι, ή θα γίνει πολύ μεγαλύτερη από την προβλεπόμενη και τούτο διότι:
· Οι αριθμοί αυτοί δεν προήλθαν από κάποιες μελέτες και φαίνεται πως οι ημέτεροι αντέγραψαν και "προσήρμοσαν" καταλλήλως τον προϋπολογισμό που συνέταξαν οι Ισπανοί για την Ολυμπιάδα του 1992 στη Βαρκελώνη.
· Είναι αποδεδειγμένο διεθνώς ότι οι τελικές δαπάνες τέτοιας εκτάσεως και φύσεως έργων υπερβαίνουν υπό κανονικές συνθήκες τους προϋπολογισμούς κατά 40% έως 60%.
· Είναι γνωστές οι υπερβάσεις των έργων για την Ολυμπιάδα του Μόντρεαλ, των έργων για το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου της Ιταλίας κ.λπ. που έφθασαν το 100% κ.λπ.
· Λαμβανομένου υπόψιν ότι οι υπερβάσεις αυτές σημειώθηκαν σε χώρες με πολύ υψηλότερη τεχνολογική, διοικητική κ.λπ. υποδομή, και μηδενική σχεδόν διαφθορά, είναι εύλογες οι ανησυχίες για το τί πρόκειται να συμβεί στη χώρα μας όπου οι αδυναμίες της Διοίκησης αλλά και οι "αδυναμίες" των λειτουργών της, καθιστούν υποτυπώδη έως ανύπαρκτο τον έλεγχο των δαπανών και τον σεβασμό του δημόσιου πλούτου.
· Οι υπέρμαχοι της τελέσεως των αγώνων στη χώρα μας, σκοπίμως υποβαθμίζουν τις δαπάνες για ν' αποσπάσουν ευκολότερα τη γενική συγκατάθεση. Τούτο αποδεικνύεται και από τη σύγκριση του προϋπολογισμού που συνέταξε ο Οργανισμός "Αθήνα 1996" για την Ολυμπιάδα του 1996 με τον αντίστοιχο των Ισπανών για την Ολυμπιάδα του 1992 στη Βαρκελώνη, απ' όπου προκύπτει ότι τα δικά μας μεγέθη δαπανών είναι πάντα και αδικαιολογήτως υποτιμημένα, εν αντιθέσει με τα έσοδα που εμφανίζονται πάντα μεγαλύτερα. Και δεν πρέπει να λησμονήσουμε ότι στ' ανωτέρω ποσά θα προστεθεί και ο 6ετής πληθωρισμός(έως το 1996).
· Η δαπάνη των έργων με αυστηρώς προκαθορισμένο-ανελαστικό-χρόνο περαιώσεως, πάντα υπερβαίνει την προϋπολογισθείσα, διότι οι εργολάβοι και οι εργαζόμενοι σ' αυτά καταφεύγουν σε καθυστερήσεις, απεργίες κ.λπ. προκειμένου ο εργοδότης να εξαναγκασθεί υπό την απειλή της μη έγκαιρης ολοκληρώσεως των έργων, σε πρόσθετες παροχές και στην εφαρμογή δαπανηρότερων μεθόδων και διαδικασιών.
· Τα έργα και οι υπηρεσίες που απαιτούνται για την διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων είναι ειδικής φύσεως και η δικαιολογημένη άγνοια και παράλειψη κάποιων παραμέτρων κατά την σύνταξη του προϋπολογισμού της δαπάνης των, οδηγεί μετά βεβαιότητος σε μεγάλες υπερβάσεις.
Οι καταστροφικές για τη χώρα μας επιπτώσεις της διοργανώσεως Ολυμπιακών αγώνων, έχουν εκτεθεί κατά καιρούς από ειδικούς σε εκδηλώσεις και μελέτες του Τ.Ε.Ε. και σε διάφορα έντυπα, αλλά ήχησαν ως "φωνή βοώντος εν τη ερήμω".
Παραθέτω μερικά από τα σχετικά στοιχεία που δημοσιεύτηκαν και που δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός για να τα κατανοήσει.
Έως το 1995 δεν θα υπάρχουν έσοδα από αγώνες κ.λπ. και συνεπώς όλο το βάρος των εξόδων θα κληθεί να το αναλάβει ο προϋπολογισμός με συνέπεια, όχι μόνο να μή γίνεται σκέψη για μείωση των ήδη τεραστίων ελλειμμάτων αλλά και να καταστεί αναγκαία η επιβολή νέων φόρων, ή η απόλυση εργαζομένων, ή η περικοπή δαπανών υγείας, εκπαιδεύσεως κ.λπ. ή η σύναψη και νέου εξωτερικού δανείου, ή τέλος και συνδυασμός των ανωτέρω. Και όλα τούτα για να διατεθούν οι εξοικονομούμενοι ή οι δανειακοί πόροι σε μη παραγωγικές δαπάνες.
Εδώ πρέπει να επισημάνουμε την σκόπιμη σύγχυση που ενσπείρουν οι πονηροί "αρμόδιοι" όταν εμφανίζουν το πρόβλημα της εξευρέσεως πόρων σαν πρόβλημα της Ε.Ο.Α. η οποία θα το λύσει υποτίθεται με έκδοση ειδικού λαχείου, γραμματοσήμων κ.λπ.
Αλλά οι πόροι αυτοί είναι εσωτερικοί.
Το πρόβλημα εξευρέσεως πόρων είναι της χώρας συνολικά και όχι της Ε.Ο.Α.
Ελέχθη ακόμη ότι θα υπάρξουν πόροι και από τα κοινοτικά προγράμματα. Αλλά κανένα από τα έργα της Ολυμπιάδος δεν περιλαμβάνεται στον σχετικό κατάλογο των εγκρίσεων.
Οι τεχνολογικές μας δυνατότητες και η αποδοτικότητα των υπηρεσιών μας από τις οποίες εξαρτάται άμεσα το κόστος των έργων και οι οργανωτικές δαπάνες, αλλά και το ποσοστό των δαπανών που θα διαφύγει έξω από τη χώρα μας, είναι χαμηλές. Είναι γνωστό ότι όλα τα μεγάλα έργα που εκτελέστηκαν στη χώρα μας, είχαν ξένους μελετητές, συμβούλους ή και κατασκευαστές και ενδεικτικά αναφέρω το φράγμα Μαραθώνα, το σιδηροδρομικό δίκτυο, την αποξήρανση της Κωπαϊδος, τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, το υδραγωγείο Μόρνου, το ηλεκτρικό εργοστάσιο Κερατσινίου, το Ολυμπιακό στάδιο, το έργο της Ψυττάλειας κ.λπ.
Είναι προφανές λοιπόν ότι το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού και των υπηρεσιών θα είναι εισαγόμενο, συνεπώς ο προϋπολογισμός μας θα κληθεί να καλύψει μεγαλύτερο ποσοστό των δαπανών τεχνολογίας απ' όποιαδήποτε άλλη χώρα.
Θ' αναβληθούν ή θα παραπεμφθούν στις καλένδες ζωτικά έργα υποδομής και έργα αναπτυξιακά αφού για μιά 5ετία όλοι οι πόροι μας θα κατευθυνθούν στα απολύτως εξειδικευμένα, μη παραγωγικά και εν πολλοίς άχρηστα μετά το τέλος της Ολυμπιάδος έργα. Έτσι γι' άλλη μια φορά δεν θα ορθολογικοποιηθεί ο προσανατολισμός της οικονομίας μας και θα εδραιωθεί το μεταπολεμικό πρότυπο αναπτύξεως της χώρας, το οποίο μας μεταβάλλει ταχύτατα σε ένα υπερχρεωμένο και παρασιτικό "τουριστομάγαζο" εξηρτημένο μονίμως από τους δανειστές και από τους ανά την υφήλιο τουριστικούς πράκτορες.
¨ Κατά την 5ετία μέχρι το 1996 το πολεοδομικό συγκρότημα της πρωτεύουσας θα γίνει ένα απέραντο εργοτάξιο αλλά και μια "μηχανοποιημένη εκδοχή της κόλασης του Δάντη", όπως παρομοίωσαν οι Ιταλοί την κατάσταση σε όσες πόλεις τους εκτελέστηκαν έργα για το παγκόσμιο ποδοσφαιρικό κύπελλο του 1990. Φαντασθείτε τα εργοτάξια για τους νέους δρόμους, για τις νέες τηλεφωνικές γραμμές, για τα νέα στάδια, το Μετρό κ.λπ. και τα βαρέα οχήματα που θα κινούνται μέσα από το ήδη αφόρητα βεβαρυμμένο κυκλοφοριακό δίκτυο της Αθήνας, προς και από αυτά για να μεταφέρουν υλικά και προσωπικό στα διάφορα εργοτάξια.
Κατά την περίοδο των αγώνων θ' αυξηθεί η τουριστική κίνηση στην Αθήνα εις βάρος άλλων περιοχών της χώρας μας που αποζούν σχεδόν αποκλειστικά από τον τουρισμό. Τούτο δέ, θα προκαλέσει και άλλες αντιπαραγωγικές δαπάνες για την ανέγερση και νέων ξενοδοχείων στην Αθήνα τα οποία δεν έχουν πιθανότητα να επιβιώσουν ως επιχειρήσεις διότι η ξενοδοχειακή αγορά της πρωτεύουσας είναι ήδη κεκορεσμένη.
Μια ακόμη επικίνδυνη εξέλιξη θα υπάρξει σε ευαίσθητους για την εθνική ασφάλεια τομείς όπως οι τηλεπικοινωνίες κ.λπ. διότι η επιτακτική ανάγκη ανανεώσεώς των θα οδηγήσει στην εν λευκώ ανάθεσή τους σε ξένους με τον κίνδυνο οι κρίσιμες επικοινωνίες να είναι προσιτές σε ανεπιθύμητα ώτα.
Πέραν των κατά την διάρκεια εκτελέσεως των έργων προσωρινών επιπτώσεων στη λειτουργία της πόλεως, και των μονίμων επιπτώσεων στο περιβάλλον της Αθήνας, που αναφέρονται στην πολεοδομία, στην κυκλοφορία, στην ρύπανση κ.λπ. υπάρχουν και ιδεολογικές συνέπειες από τον εθισμό των πολιτών στις ιδέες του σύγχρονου Ολυμπισμού, δηλαδή της χυδαίας συναλλαγής για την ανάληψη των αγώνων, του αργυρώνητου και ντοπαρισμένου πρωταθλητισμού, της εμπορευματοποιήσεως του σώματος και του αθλητισμού από παραγωγούς καταναλωτικών αγαθών, των αναβολικών και του σωβινισμού των μεταλλίων.
Επειδή εμείς έχουμε μικρές δυνατότητες να διακριθούμε στην βρώμικη μάχη των μεταλλίων, θα υπάρξει πρόσθετη απογοήτευση των νέων μας και περαιτέρω εδραίωση της απαισιόδοξης απόψεως ότι είμαστε έθνος ανικάνων, κατάλληλο μόνον για την οργάνωση και επιμέλεια της ψυχαγωγίας των άλλων.
Συνοψίζοντας θέλω να επαναλάβω με απόγνωση ότι,
· εμείς που έχουμε μιαν άθλια οικονομία και ένα τεράστιο εξωτερικό χρέος,
· εμείς που ζούμε με μόνιμες απειλές για την εδαφική μας ακεραιότητα από εχθρούς και "συμμάχους" οι οποίες μας αναγκάζουν να πληρώνουμε περισσότερο από τον καθένα εταίρο και σύμμαχό μας για ν' αγοράσουμε τ' απολύτως απαραίτητα για την άμυνά μας όπλα, υποθηκεύοντας το βιοτικό επίπεδο πολλών μελλοντικών γενεών,
· εμείς που έχουμε τεράστιες ανάγκες σε έργα υποδομής και αναπτύξεως των επαρχιών μας,
· εμείς που περιστέλλουμε τις δαπάνες για κοινωνικές παροχές και περιορίζουμε το εισόδημα των πολιτών στο βωμό της ανορθώσεως της οικονομίας μας,
· εμείς που δεν βρίσκουμε τους πόρους για ν' ανορθώσουμε την παιδεία μας και ν' αντιστρέψουμε την πτωτική πολιτιστική πορεία μας,
οδηγούμαστε,
- χωρίς να ερωτηθούμε,
- χωρίς να ενημερωθούμε,
- χωρίς να έχουμε οικονομικά, περιβαλλοντολογικά, αθλητικά, πολιτιστικά, πολιτικά, ή άλλα οφέλη αλλ' αντιθέτως, βέβαιες και μεγάλες ζημίες,
- χωρίς να έχουμε τους πόρους την τεχνολογική υποδομή και την οργανωτική ικανότητα,
μέσω μιας εξευτελιστικής παρασκηνιακής δραστηριότητας, περίεργων "δημοσίων σχέσεων" και δωροδοκιών προς τους σφετεριστές του Ολυμπιακού ονόματος, στην ανάληψη της διοργανώσεως των "Ολυμπιακών" αγώνων του 1996, δηλαδή σε μια ΤΡΑΓΩΔΙΑ που θα έχει άμεσες και βαρύτατες επιπτώσεις στην οικονομία, στο περιβάλλον, στον πολιτισμό μας και εν τέλει στην κοινωνική και πολιτική πορεία και στην εδαφική μας ακεραιότητα.
Δεν υπάρχει ίσως καταλληλότερη περίσταση για ν' αναφωνήσει κανείς ότι, "των οικιών ημών εμπιμπραμένων ημείς άδομεν".
Αθήναι, 15 Δεκεμβρίου 1989
Ελευθέριος Τσουρέλης
Πολιτικός Μηχ/κός ΥΠΔΕ με Α΄ βαθμό
[1] Η μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα θα μας ωφελούσε μόνον εάν οι αθλητικές εγκαταστάσεις, οι ξενώνες κ.λ.π. κατεσκευάζοντο μακράν των Αθηνών και της Ολυμπίας και οι σχετικές δαπάνες κατασκευής και συντηρήσεως επιβάρυναν αναλογικώς τις συμμετέχουσες χώρες,ενώ κάθε χώρα θα είχε το δικαίωμα ν' αποκτήσει ανάλογη έκταση στην οποία με δικές της δαπάνες θα κατασκεύαζε και θα συντηρούσε τις απαιτούμενες για την διαμονή των αθλητικών αποστολών της εγκαταστάσεις.
[2] Επειδή η παραπληροφόρηση και η άγνοια έχουν αναγάγει σε μυθικό πρόσωπο τον Γάλλο Βαρώνο ντέ Κουμπερτέν,καλό θα είναι να γνωρίζουμε ότι(όπως ο ίδιος είχε ομολογήσει),με την διοργάνωση αυτών των αγώνων επεδίωκε την βελτίωση της φυσικής καταστάσεως της Γαλλικής "χρυσής νεολαίας" ώστε αυτή να μην ηττηθεί ξανά από τους Γερμανούς όπως το 1870. Εθνικιστής λοιπόν ο Βαρώνος και όχι ρωμαντικός κοσμοπολίτης, φίλαθλος ή, Ελληνολάτρης.
[3] Δεν γνωρίζω πώς και γιατί κατέστη δυνατόν να οικειοποιηθεί ο Βαρώνος Ντέ Κουμπερτέν την ονομασία "Ολυμπιακοί αγώνες" για το αθλητικό πανηγύρι που σκηνοθέτησε. Πρέπει όμως ν' απαιτήσουμε αμέσως τώρα να πάψει να χρησιμοποιείται ο τίτλος αυτός στην παρωδία των σύγχρονων αγώνων για να μείνει αμόλυντο στους αιώνες το όνομα της Ολυμπίας. Και επειδή η Δ.Ο.Ε. καρπώθηκε τεράστια ποσά επί 94 χρόνια,ακριβώς διότι το όνομα "Ολυμπιάδα" έδωσε αίγλη και προκάλεσε την συμμετοχή όλων των εθνών στους αγώνες αυτούς,οι οποίοι υπό άλλην ονομασία είναι αμφίβολο εάν θα είχαν επιζήσει έως σήμερα,πρέπει να απαιτήσουμε παντοιοτρόπως το ποσοστό που αντιστοιχεί στο κέρδος από τη χρήση του τίτλου "Ολυμπιακοί αγώνες".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου