ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ της ΕΥΡΩΠΗΣ
Τον Ιούνιο του 2011 με την Ελληνική κρίση στο φόρτε της και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους βέβαιους ότι οι τεμπέληδες κ.λπ. Έλληνες φταίνε για όλα, και καθόλου υποψιασμένους για το τι περιμένει και τους ίδιους, έστειλα σε φίλους την ακόλουθη επιστολή η οποία έτυχε της γενικής δυσπιστίας(τουλάχιστον).
Έκτοτε οι εξελίξεις μάλλον οδηγούν προς τις Η.Π.Ε.(Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης) και τούτο μου προκαλεί θλίψη αλλά και ικανοποίηση.
Θλίψη γιατί εγώ, ο υπέρμαχος των "Εθνικών κρατών" και της θεωρίας ότι το ιστορικό βάρος των Ευρωπαϊκών λαών είναι πολύ μεγάλο για να το σηκώσει η "παγκοσμιοποίηση", βλέπω να οδηγούμεθα προς ένταξη σε ένα πολυεθνικό μόρφωμα εκόντες άκοντες. Ακόμη, διότι επιβεβαιώνεται ότι είμαστε ανίκανοι να "στήσουμε" ένα ΚΡΑΤΟΣ επί περίπου 2 αιώνες.
Πικρή ικανοποίηση από την άλλη, διότι προσωρινά "σώζεται η παρτίδα" της επιβίωσης της χώρας μας έστω και ως "πολιτείας"(STATE) των U.S.E.
---------------------------------------------------------------------------
Φίλοι
1 Ιουνίου 2011
Θα κλέψω
λίγο από το χρόνο σας για να σας εκθέσω μια δική μου "θεωρία
συνομωσίας" που γεννήθηκε στο διεστραμμένο μυαλό μου λόγω των τελευταίων
εξελίξεων.
Κατ' αρχήν
πρέπει να πώ ότι αποδέχομαι και εξετάζω τις "θεωρίες συνομωσίας", διότι
πιστεύω ότι οι πολιτικές εξελίξεις δεν είναι(σχεδόν ποτέ) τυχαίες,
προετοιμάζονται σχεδόν πάντα μυστικά και μόνον ο "δόλος της Ιστορίας"
ανατρέπει ενίοτε τους μυστικούς(συνωμοτικούς) πολιτικούς προγραμματισμούς.
Λαμβάνω ως δεδομένο ότι οι λεγόμενες "αγορές" ή,
"κερδοσκόποι" ή, "κεφαλαιούχοι" δεν έχουν πατρίδα, αλλά
εγκαταβιούν και δραστηριοποιούνται στο-και χρησιμοποιούν το-εκάστοτε σφριγηλότερο
παγκοσμίως κράτος, το οποίο έχει και τη στρατιωτική ισχύ για να προωθήσει και
προστατεύσει τα συμφέροντά τους.
Τα τελευταία
χρόνια-κατά τα οποία και επιβλήθηκαν πλήρως οι "αγορές" έναντι της
πολιτικής-λίκνον αυτών των αδηφάγων παρασίτων της οικονομίας υπήρξαν οι ΗΠΑ.
Βαθμιαίως-και πλέον ορατώς-οι ΗΠΑ υποκύπτουν στη, νομοτελειακώς επερχόμενη για όλες τις "αυτοκρατορικές" δυνάμεις, παρακμή.
Βαθμιαίως-και πλέον ορατώς-οι ΗΠΑ υποκύπτουν στη, νομοτελειακώς επερχόμενη για όλες τις "αυτοκρατορικές" δυνάμεις, παρακμή.
Τα παράσιτα("αγορές",
κερδοσκόποι κ.λπ.) συνεπώς, που εγκαίρως οσφραίνονται αυτήν την παρακμή-και
διότι έχουν συμβάλλει και αυτά με τις πράξεις τους-σπεύδουν να αναζητήσουν νέες
αναδυόμενες ή, δυνάμενες να αναδυθούν. μεγάλες δυνάμεις, στην αγκαλιά των
οποίων θα μπορέσουν να συνεχίσουν την αδηφάγο πορεία τους.
Κάποιες
βέβαια από τις προσφάτως αναδυόμενες δυνάμεις(Κίνα, Ινδία) δεν προσφέρονται για
τα γνωστά παράσιτα για λόγους που έχουν σχέση με τη φυλετική τους σύνθεση, την
ιστορία τους και την εν γένει κοινωνική σύνθεση και οργάνωσή τους.
Γι αυτό
πρέπει να ανακαλυφθεί κάποια εν δυνάμει, αλλά "φιλική και
προσβάσιμη", νέα δύναμη.
Τέτοιες
δυνάμεις κατά την άποψή μου είναι η Ε.Ε. και η Ρωσία, στις οποίες υπάρχουν από
παλιά-τα κατάλληλα για τα παράσιτα αυτά-προγεφυρώματα.
Πάντα κατά
τη γνώμη μου, καταλληλότερη για να υποδεχθεί αυτά τα παράσιτα είναι η Ε.Ε. όχι
βέβαια με τη σημερινή κατάντια της, αλλά με την κατάλληλη μετάλλαξή της.
Δεν ξέρω τι
είχαν στο βάθος του μυαλού τους οι πρωτεργάτες της Ε.Ε. αλλά έγινε σύντομα
φανερό ότι η χαλαρή οικονομική και πολιτική ένωση των κρατών-μελών δεν οδήγησε
ούτε μπορεί να οδηγήσει στην ίδρυση μιας νέας μεγάλης δύναμης.
Η δυσκολία
στην επιθυμητή(;) "ενοποίηση" δεν οφείλεται τόσο στην άνιση
οικονομική ανάπτυξη των κρατών-μελών όσο στην ιστορία και στο βαρύ πολιτισμικό
φορτίο που φέρει στους ώμους του κάθε Ευρωπαϊκό κράτος-έθνος. Σχεδόν όλες οι
Ευρωπαϊκές χώρες υπήρξαν, στο απώτερο ή το πρόσφατο παρελθόν, αποικιακές και
αυτοκρατορικές δυνάμεις, ή και πνευματικοί φάροι.
Η εθελούσια
παραίτηση των πολιτών κάθε Ευρωπαϊκού έθνους από τις καταβολές αυτές και η
προσχώρηση σε ένα νέο, ενιαίο(οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά) Ευρωπαϊκό
σύνολο μοιάζει με ουτοπία υπό κανονικές συνθήκες.
Μήπως όμως
υπό άλλες συνθήκες μπορεί αυτό να καταστεί δυνατόν ; και ποιές μπορεί να είναι
αυτές οι συνθήκες ;
Οι μεγάλες,
επαναστατικές, τεκτονικές αλλαγές γίνονται μόνον μετά από μεγάλες συμφορές.
Και τέτοιες συμφορές, που καθιστούν κοινωνούς κοινής(κακής) μοίρας τους ανθρώπους είναι πλέον αυτές που άπτονται του βιοτικού τους επιπέδου.
Και τέτοιες συμφορές, που καθιστούν κοινωνούς κοινής(κακής) μοίρας τους ανθρώπους είναι πλέον αυτές που άπτονται του βιοτικού τους επιπέδου.
Οι
πτωχευμένοι και πεινασμένοι πολίτες ξεχνούν το ένδοξο και πλούσιο παρελθόν τους
και νοιώθουν και ζητούν συμπάθεια και αλληλεγγύη από τους άλλους συμπάσχοντες,
ιδίως αν αυτοί είναι γείτονες.
'Οσο κι αν
είναι δυσδιάκριτο για κάποιους, οι Ευρωπαίοι πολίτες βρίσκονται ήδη στην απαρχή
της κατάρρευσης των(κρατικών) οικονομιών τους, κατάρρευση που θα οδηγήσει στην
ανάγκη συμπόρευσης όλων των Ευρωπαίων για να ξεπεραστεί η κοινή πλέον συμφορά.
Το ξεπέρασμα
της βαθιάς κρίσης θα χρειαστεί ενδεχομένως-ή αυτή θα προσφερθεί δολίως-τη
βοήθεια των "κεφαλαιούχων"(παρασίτων) των ίδιων που είναι έτοιμοι να
εγκαταλείψουν και να βυθίσουν τις ΗΠΑ.
Και η
βοήθεια αυτή δε θα είναι αφιλοκερδής. Πρώτα θα διασφαλιστούν τα προνόμιά
τους-τουλάχιστον τα ίδια που έχουν στις ΗΠΑ-και μετά θα βοηθηθεί η Ε.Ε. να
ανακάμψει.
Και τότε η
ανάκαμψη της Ε.Ε. θα είναι ραγδαία αφού θα βασισθεί στην τεχνογνωσία που
κατέχει, στο πρώτης ποιότητος ανθρώπινο δυναμικό, και κυρίως στο νέο Ευρωπαϊκό
πνεύμα αλληλεγγύης που θα έχουν αποκτήσει οι πολίτες όλων των κρατών-μελών.
Η ανάδειξη
της Ε.Ε. ως επόμενου "ξενιστή" των παρασίτων εξυπηρετεί απολύτως και
την προστασία κάποιας(ευκόλως αντιληπτής) χώρας προς την οποία τα παράσιτα αυτά
νοιώθουν μια ιδιαίτερη συμπάθεια ή και υποχρέωση να την προστατεύουν ως
"κιβωτό" του ανθρώπινου είδους.
Τούτων ούτως
τυχόν εξελιχθησομένων, δεν ξέρω αν πρέπει να εύχομαι ή απεύχομαι την επαλήθευση
της "προφητείας" μου.
Ελευθέριος
Τσουρέλης
(kalegrotto@yahoo.gr)
