Το "πνεύμα" Βενιζέλου-Αττατούρκ

Διαβάζοντας άρθρα όπως το κατωτέρω γραμμένα από καλοπροαίρετους  πνευματικούς ανθρώπους σαν τον Βίκτωρα Νέτα, αναρωτιέμαι άν οι απόψεις που διατυπώνουν είναι ευχολόγιο, ή είναι προϊόν ρεαλιστικής εκτίμησης των καταστάσεων.

 Αγαπητέ κε Νέτα
Όταν ο Βενιζέλος και ο Μουσταφά Κεμάλ αποφάσισαν να συζητήσουν, ο Ελληνισμός είχε υποστεί τη μεγαλύτερη μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης συμφορά, και η Τουρκία ήταν νικήτρια μεν αλλά καθημαγμένη από τον πόλεμο.
Η συζήτησή τους ήταν μια ευκαιρία για ανάπαυλα και ανασυγκρότηση των χωρών τους και όχι αναζήτηση της ουτοπίας, δηλαδή της Ελληνοτουρκικής "φιλίας".
Ετσι συμβαίνει πάντα και σε όλους τους λαούς που έχουν ή δημιουργούν ανταγωνιστική σχέση.
Μόλις η Τουρκία(το δημιούργημα του Κεμάλ) ισχυροποιήθηκε, τα περί "φιλίας" πήγαν περίπατο και τώρα δεν έχει κανένα λόγο να είναι "φιλική" ή "εχθρική" απέναντι σε μια καταρρέουσα χώρα.
Διεκδικεί απλώς αυτά που η υπεροπλία της(πραγματική ή φαντασιακή) της επιτρέπει να πάρει(Θουκυδίδης).
Η ειρήνη, ιδίως απέναντι σε έναν λαό που σε όλη τη διάρκεια της ιστορικής παρουσίας του λειτουργεί ως κατακτητής-λαφυραγωγός, δεν κερδίζεται με "φιλίες" και κουμπαριές, αλλά με την συστηματική προετοιμασία για τον πόλεμο που αυτοί θα μας επιβάλουν, αν δεν παραδώσουμε αμαχητί όσα διεκδικούν.
Αρκετά με τις αυταπάτες, ας γίνουμε την ύστατη ώρα ρεαλιστές.

Κυβέρνηση ομογενών της διασποράς

Ο κ.Πρωθυπουργός κάλεσε ομογενείς της διασποράς να επενδύσουν στην Ελλάδα τώρα που διανύουμε περίοδο κρίσης(όρα συνημμένο δημοσίευμα).
Πρώτον, αργά θυμήθηκαν οι πολιτικοί μας τους ομογενείς, τους οποίους με κάθε τρόπο απαξιώνανε όλα τα χρόνια, τους διχάζανε πολιτικά και τους αρμέγανε (κάποιοι) οικονομικά .
Δεύτερον, καλύτερα θα ήταν να βρούνε τρόπο(οι εδώ πολιτικοί) να συμμετοχής των ομογενών στην άσκηση εξουσίας και όχι μόνον στις ψηφοφορίες, γιατί πολλά μέλη της ομογενειακής διασποράς είναι πιό ΕΛΛΗΝΕΣ από τους εδώ έλληνες.

Μνημεία μνήμης γενοκτονιών

Προσφάτως κατασκευάσθηκε ένα ακόμη μνημείο για τους Εβραίους της Ελλάδος που υπέστησαν γενοκτονία από τη Γερμανία κατά τον 2ο παγκ.πόλεμο.

Το μνημείο κατασκευάσθηκε στον Κεραμεικό, έναν τόπο σύμβολο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, παρά την αντίθετη γνώμη πολλών αρχαιολόγων.
Εύγε στου Εβραίους για την τιμή που αποδίδουν οι ίδιοι και για την επιβολή σε άλλους λαούς να αποδώσουν επίσης τιμές, στους νεκρούς τους παντού στο κόσμο.

ΝΤΡΟΠΗ για μας που, όχι μόνον δεν ζητούμε από τους δράστες και τους υπόλοιπους λαούς να αναγνωρίσουν τις γενοκτονίες που έχουμε υποστεί(Πόντος, Μικρασία), αλλά δεν έχουμε στήσει ούτε μία πέτρα που να τις θυμίζει στα παιδιά μας.