ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ της ΕΥΡΩΠΗΣ

ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ της ΕΥΡΩΠΗΣ

Τον Ιούνιο του 2011 με την Ελληνική κρίση στο φόρτε της και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους βέβαιους ότι οι τεμπέληδες κ.λπ. Έλληνες φταίνε για όλα, και καθόλου υποψιασμένους για το τι περιμένει και τους ίδιους, έστειλα σε φίλους την ακόλουθη επιστολή η οποία έτυχε της γενικής δυσπιστίας(τουλάχιστον).

Έκτοτε οι εξελίξεις μάλλον οδηγούν προς τις Η.Π.Ε.(Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης) και τούτο μου προκαλεί θλίψη αλλά και ικανοποίηση.

Θλίψη γιατί εγώ, ο υπέρμαχος των "Εθνικών κρατών" και της θεωρίας ότι το ιστορικό βάρος των Ευρωπαϊκών λαών είναι πολύ μεγάλο για να το σηκώσει η "παγκοσμιοποίηση", βλέπω να οδηγούμεθα προς ένταξη σε ένα πολυεθνικό μόρφωμα εκόντες άκοντες. Ακόμη, διότι επιβεβαιώνεται ότι είμαστε ανίκανοι να "στήσουμε" ένα ΚΡΑΤΟΣ επί περίπου 2 αιώνες.

Πικρή ικανοποίηση από την άλλη, διότι προσωρινά "σώζεται η παρτίδα" της επιβίωσης της χώρας μας έστω και ως "πολιτείας"(STATE) των U.S.E.

---------------------------------------------------------------------------

Φίλοι 

 
                                                                                                                               1 Ιουνίου 2011

                                                                                                                            

Θα κλέψω λίγο από το χρόνο σας για να σας εκθέσω μια δική μου "θεωρία συνομωσίας" που γεννήθηκε στο διεστραμμένο μυαλό μου λόγω των τελευταίων εξελίξεων.

Κατ' αρχήν πρέπει να πώ ότι αποδέχομαι και εξετάζω τις "θεωρίες συνομωσίας", διότι πιστεύω ότι οι πολιτικές εξελίξεις δεν είναι(σχεδόν ποτέ) τυχαίες, προετοιμάζονται σχεδόν πάντα μυστικά και μόνον ο "δόλος της Ιστορίας" ανατρέπει ενίοτε τους μυστικούς(συνωμοτικούς) πολιτικούς προγραμματισμούς.

Λαμβάνω ως δεδομένο ότι οι λεγόμενες "αγορές" ή, "κερδοσκόποι" ή, "κεφαλαιούχοι" δεν έχουν πατρίδα, αλλά εγκαταβιούν και δραστηριοποιούνται στο-και χρησιμοποιούν το-εκάστοτε σφριγηλότερο παγκοσμίως κράτος, το οποίο έχει και τη στρατιωτική ισχύ για να προωθήσει και προστατεύσει τα συμφέροντά τους.

Τα τελευταία χρόνια-κατά τα οποία και επιβλήθηκαν πλήρως οι "αγορές" έναντι της πολιτικής-λίκνον αυτών των αδηφάγων παρασίτων της οικονομίας υπήρξαν οι ΗΠΑ.
Βαθμιαίως-και πλέον ορατώς-οι ΗΠΑ υποκύπτουν στη, νομοτελειακώς επερχόμενη για όλες τις "αυτοκρατορικές" δυνάμεις, παρακμή.

Τα παράσιτα("αγορές", κερδοσκόποι κ.λπ.) συνεπώς, που εγκαίρως οσφραίνονται αυτήν την παρακμή-και διότι έχουν συμβάλλει και αυτά με τις πράξεις τους-σπεύδουν να αναζητήσουν νέες αναδυόμενες ή, δυνάμενες να αναδυθούν. μεγάλες δυνάμεις, στην αγκαλιά των οποίων θα μπορέσουν να συνεχίσουν την αδηφάγο πορεία τους.

Κάποιες βέβαια από τις προσφάτως αναδυόμενες δυνάμεις(Κίνα, Ινδία) δεν προσφέρονται για τα γνωστά παράσιτα για λόγους που έχουν σχέση με τη φυλετική τους σύνθεση, την ιστορία τους και την εν γένει κοινωνική σύνθεση και οργάνωσή τους.

Γι αυτό πρέπει να ανακαλυφθεί κάποια εν δυνάμει, αλλά "φιλική και προσβάσιμη", νέα δύναμη.

Τέτοιες δυνάμεις κατά την άποψή μου είναι η Ε.Ε. και η Ρωσία, στις οποίες υπάρχουν από παλιά-τα κατάλληλα για τα παράσιτα αυτά-προγεφυρώματα.

Πάντα κατά τη γνώμη μου, καταλληλότερη για να υποδεχθεί αυτά τα παράσιτα είναι η Ε.Ε. όχι βέβαια με τη σημερινή κατάντια της, αλλά με την κατάλληλη μετάλλαξή της.

Δεν ξέρω τι είχαν στο βάθος του μυαλού τους οι πρωτεργάτες της Ε.Ε. αλλά έγινε σύντομα φανερό ότι η χαλαρή οικονομική και πολιτική ένωση των κρατών-μελών δεν οδήγησε ούτε μπορεί να οδηγήσει στην ίδρυση μιας νέας μεγάλης δύναμης.

Η δυσκολία στην επιθυμητή(;) "ενοποίηση" δεν οφείλεται τόσο στην άνιση οικονομική ανάπτυξη των κρατών-μελών όσο στην ιστορία και στο βαρύ πολιτισμικό φορτίο που φέρει στους ώμους του κάθε Ευρωπαϊκό κράτος-έθνος. Σχεδόν όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες υπήρξαν, στο απώτερο ή το πρόσφατο παρελθόν, αποικιακές και αυτοκρατορικές δυνάμεις, ή και πνευματικοί φάροι.

Η εθελούσια παραίτηση των πολιτών κάθε Ευρωπαϊκού έθνους από τις καταβολές αυτές και η προσχώρηση σε ένα νέο, ενιαίο(οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά) Ευρωπαϊκό σύνολο μοιάζει με ουτοπία υπό κανονικές συνθήκες.

Μήπως όμως υπό άλλες συνθήκες μπορεί αυτό να καταστεί δυνατόν ; και ποιές μπορεί να είναι αυτές οι συνθήκες ;

Οι μεγάλες, επαναστατικές, τεκτονικές αλλαγές γίνονται μόνον μετά από μεγάλες συμφορές.
Και τέτοιες συμφορές, που καθιστούν κοινωνούς κοινής(κακής) μοίρας τους ανθρώπους είναι πλέον αυτές που άπτονται του βιοτικού τους επιπέδου.

Οι πτωχευμένοι και πεινασμένοι πολίτες ξεχνούν το ένδοξο και πλούσιο παρελθόν τους και νοιώθουν και ζητούν συμπάθεια και αλληλεγγύη από τους άλλους συμπάσχοντες, ιδίως αν αυτοί είναι γείτονες.

'Οσο κι αν είναι δυσδιάκριτο για κάποιους, οι Ευρωπαίοι πολίτες βρίσκονται ήδη στην απαρχή της κατάρρευσης των(κρατικών) οικονομιών τους, κατάρρευση που θα οδηγήσει στην ανάγκη συμπόρευσης όλων των Ευρωπαίων για να ξεπεραστεί η κοινή πλέον συμφορά.

Το ξεπέρασμα της βαθιάς κρίσης θα χρειαστεί ενδεχομένως-ή αυτή θα προσφερθεί δολίως-τη βοήθεια των "κεφαλαιούχων"(παρασίτων) των ίδιων που είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν και να βυθίσουν τις ΗΠΑ.

Και η βοήθεια αυτή δε θα είναι αφιλοκερδής. Πρώτα θα διασφαλιστούν τα προνόμιά τους-τουλάχιστον τα ίδια που έχουν στις ΗΠΑ-και μετά θα βοηθηθεί η Ε.Ε. να ανακάμψει.

Και τότε η ανάκαμψη της Ε.Ε. θα είναι ραγδαία αφού θα βασισθεί στην τεχνογνωσία που κατέχει, στο πρώτης ποιότητος ανθρώπινο δυναμικό, και κυρίως στο νέο Ευρωπαϊκό πνεύμα αλληλεγγύης που θα έχουν αποκτήσει οι πολίτες όλων των κρατών-μελών.

Η ανάδειξη της Ε.Ε. ως επόμενου "ξενιστή" των παρασίτων εξυπηρετεί απολύτως και την προστασία κάποιας(ευκόλως αντιληπτής) χώρας προς την οποία τα παράσιτα αυτά νοιώθουν μια ιδιαίτερη συμπάθεια ή και υποχρέωση να την προστατεύουν ως "κιβωτό" του ανθρώπινου είδους.

Τούτων ούτως τυχόν εξελιχθησομένων, δεν ξέρω αν πρέπει να εύχομαι ή απεύχομαι την επαλήθευση της "προφητείας" μου.

Ελευθέριος Τσουρέλης

(kalegrotto@yahoo.gr)

Είχα δημοσιεύσει στις  24 Σεπτεμβρίου 2010 μια είδηση που έδειχνε ποιές αρνητικές παρενέργειες για τη συνοχή και εν τέλει την ακεραιότητα της πατρίδος μας θα έχει ο "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ", το εφεύρημα του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γ.Ραγκούση.

Ήδη  η κατάσταση έχει εκφύγει του ελέγχου της κεντρικής εξουσίας, και-με τη συνδρομή βέβαια απάτριδων και υστερόβουλων τοπικών πολιτικάντηδων-μας οδηγεί σε εξελίξεις τραγικές.

Δείτε το δημοσίευμα που επισυνάπτω και επεκτείνετε το φαινόμενο και σε άλλες διοικητικές περιφέρειες, εξ ίσου κρίσιμες, για να εκτιμηθούν οι συνέπειες της ανεξήγητης(;) ενέργειας των Παπανδρέου-Ραγκούση.

Είναι αξιοσημείωτο ότι μόλις ανέλαβε η κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου και εν όψει της οικονομικής θύελλας που είχει ήδη ξεκινήσει, έφερε ταχύτατα στη Βουλή και ψήφισε δύο νόμους, αυτόν του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και τον περί απόδοσης ιθαγένειας σε μετανάστες.

Δηλαδή δύο ρυθμίσεις καθόλου επείγουσες και άκρως καταστροφικές για την πατρίδα μας.

Ο "Καλλικράτης" αποσυνθέτει

Δείτε στο δημοσίευμα την πρώτη(αλλά δειλή ακόμη) επιβράβευση του "Καλλικράτη".
Μας περιμένουν πολλά ακόμη. Σημαίες της Δ.Θράκης είναι έτοιμες, σε λίγο θα προκύψουν και άλλες της Τσαμουριάς, της Μακεδονίας, της Κρήτης, του Αιγαίου κ.λπ.
Αν ήξερε ο Καλλικράτης τι του επεφύλασσε το μέλλον μάλλον θα σχεδίαζε Παρθενώνα για άλλην Ακρόπολη.

Καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν

Το συνημμένο δημοσίευμα μισής σελίδας εφημερίδας και η ενθουσιώδης παρουσίαση του θέματος από την πρωϊνή εκπομπή της ΕΡΤ, αφορούν στη διάθεση πίστωσης 3,2 εκατομμυρίων €(επί συνολικώς απαιτουμένων 5 εκατ.€) για την "αναστήλωση" οικοδομής στην οποίαν έζησε για κάποιο διάστημα ο συνθέτης Μάνος Χατζηδάκης.
Στη χώρα μας υπάρχουν χιλιάδες μνημεία-αρχαία και νεώτερα-τα οποία είναι ερείπια και δεν διατίθενται χρήματα για την αναστήλωσή ή τη συντήρησή τους.(π.χ. το θέατρο Δωδώνης, Ακαδημία Πλάτωνος, καστροπολιτεία Μυστρά κ.ά.), κι όμως, σ' αυτήν την περίοδο οικονομικής-αλλά ειδικά στην Ξάνθη και άλλης-κρίσης, κρίθηκε ότι πρέπει να δαπανηθεί το τεράστιο αυτό ποσό για ένα έργο προς τιμήν δήθεν του συνθέτη, ενός από τους πολλούς που είχαμε.
Μου φαίνεται ότι έχουμε μπλέξει τα σκατά με τις κολόνιες.

Δώστε λεφτά στους Τούρκους

Διαβάζοντας τα συνημμένα δημοσιεύματα για συμμετοχή Ελλήνων και ειδικότερα Κυπρίων σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη και για χριστιανική λειτουργία στη Μονή Σουμελά του Πόντου, αναρωτιέμαι αν αυτοί που πάνε στη σημερινή Τουρκία έχουν την παραμικρή  γνώση της Ιστορίας και συναίσθηση του τί σημαίνει να επισκέπτεσαι και να δίνεις χρήματα και νομιμοποίηση στον άρπαγα κατακτητή έστω και μετά από 500 χρόνια.
Οι Εβραίοι έχασαν την πατρίδα τους πρίν από 2000 χρόνια αλλά δεν την ξέχασαν ποτέ και επιβραβεύτηκαν γι αυτό.
Εχουμε κι εμείς έχουμε το δικαίωμα και την υποχρέωση να μη ξεχάσουμε ΠΟΤΕ τις Ελληνικές πατρίδες, και το ελάχιστο που πρέπει να κάνουμε είναι να γνωρίζουμε καλά την Ιστορία τους και να μη τις επισκεπτόμαστε σαν "ξένοι" με χαρούλες και φιλάκια με τους κατακτητές στους οποίους δίνουμε και το συνάλλαγμά μας προκειμένου να τους ενισχύσουμε στις κατακτητικές βλέψεις τους στο Αιγαίο και στη Θράκη.
Συνέλθετε αδέλφια

"Δουλιές" ως συνήθως

Μέσα στον ορυμαγδό της οικονομικής "κρίσης" περνάνε σχεδόν απαρατήρητα κάποια ειδησάρια που δείχνουν πόσο αδάφοροι είναι οι ηγέτες μας στην αξιοποίηση όποιων(ελάχιστων πλέον) δυνατοτήτων έχουμε να ισχυροποιήσουμε τη θέση μας στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και στην περίπτωση του συνημμένου κειμένου στο θέμα των Σκοπίων.

 

Όλοι θυμόμαστε πόσο είχε στοιχίσει στα Σκόπια ο αποκλεισμός που είχε επιβάλλει ο Α.Παπανδρέου.

Γιατί δεν το κάνουμε και τώρα ; Τι μας εμποδίζει ;

Μακρυά τα χέρια από τη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Κάποιοι βυσσοδομούν πάλι, ανιχνεύοντες τις διαθέσεις μας για την υπεράσπιση της επίσημης θέσης της συνόδου των αρχηγών των κομμάτων (υπό τον πρόεδρο Κ.Καραμανλή), σχετικά με το όνομα του κράτους των Σκοπίων.
Νομίζουν ότι η οικονομική κρίση έχει αποσπάσει την προσοχή μας και οι αντιστάσεις μας είναι μειωμένες.
Θα εκπλαγούν όταν νοιώσουν την οργή των απογόνων εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους στα χώματα της Μακεδονίας για να την απελευθερώσουν.
Δείτε τη μοναδική φωτογραφία που πρόλαβε να βγάλει ο γυιός της προγιαγιάς μου και το πιστοποιητικό θανάτου του στα χώματα του Κιλκίς.

Αυτός ο νέος των 22 ετών δεν πρόλαβε να χαρεί την αγκαλιά μιας γυναίκας, το βλέμμα ενός δικού του παιδιού, να απολαύσει τη ζωή του. Στο κάλεσμα της πατρίδος πήγε, πολέμησε, σκοτώθηκε στο Κιλκίς(Αμπάρκιοϊ) και θάφτηκε σε άγνωστο τάφο.
Η μάνα του, μάνα 9 κοριτσιών και 2 αγοριών, δεν πρόλαβε να τον χαρεί αλλά ούτε και να τον φιλήσει νεκρό, ούτε να έχει ένα τόπο ν' ανάβει το κερί του και να τον μοιρολογάει.
Σαν τον νέο αυτόν έδωσαν τη ζωή τους στους Βαλκανικούς πολέμους άλλοι 50.000 για να έχουμε ξανά τη Μακεδονία μας.
Το αίμα αυτών των νεκρών δεν πρέπει να πάει χαμένο και θα πάρει εκδίκηση.